woensdag 4 februari 2009

Woensdag

Lezers,

Ik heb mooi de tijd om even een stukje te schrijven, want ik heb besloten deze dag lekker thuis te blijven om alle grammatica nog eens een keer te herhalen en huiswerk te maken. Het is hier niet altijd feest. Gister wel:
Als je naar het Mariinsky gaat, moet je dat natuurlijk een beetje stijlvol doen. Aangezien ik geen sjieke outfit in mijn koffer heb gestopt, besloot ik om er de ‘fashsionably late entrance’ tegen aan te knallen. Vanaf het metro station dus 15 minuten sprinten om naar binnen te stormen. Ik reikte naar mijn binnenzak om trots mijn kaartje te voorschijn te toveren, maar trok per ongeluk mijn telefoon mee, om deze vervolgens over de marmeren vloer van de entreehal te zien stuiteren. GHARASJO! . Geen tijd om me druk te maken of ik me wel Russisch genoeg gedroeg dus. Dit laatste was nog wel zo belangrijk, want ik had een kaartje gekocht voor de prijs die gerekend wordt aan Russische staatsburgers, want buitenlanders betalen 700 roebel meer. Als ze je snappen met zo’n kaartje en je kan niet duidelijk maken dat je in Rusland studeert of woont en werkt, wordt de toegang je ontzegd..Dat was ik niet van plan.. Het verkrijgen van zo’n kaartje had die middag overigens al de stand Wiebe de Graaf (1) VS. Mariinsky Theater (0) op het scoreboard gebracht. In mijn beste Russisch vroeg ik om een kaartje bij het verkooppunt:

Zdravstvoetje. Jachatjoe adien bieljet vmariinsky teatre vlebodnaie ozeera. Veetjeram. Parter pazjalstaa. Ja Iz Gallandskii no ja zhiwoe vpietrboerge, ja stoedjent historii VOeniversitjet. Skolka Stoit?

Russich gemurmel..Klik…zoom..klik..Stift! 1 minuut later sta ik buiten met het ticket in mijn handen. Ik voel me Sjakie die net het toegangsbewijs voor de chocoladefabriek in de wikkel van zijn reep heeft gevonden. Lekker hoor – ik kan na anderhalve week al vloeiend Russisch! Helaas begon die avond een ober in het restaurant Engels tegen mij te praten toen ik wat probeerde te bestellen in het Russisch, de illusie was kort maar hevig… Gelukkig werd ik in het theater aangekomen, keurig doorgelaten. Zelfs toen het alarm afging toen ik door de metaaldetector liep en ik met handgebaren moest duidelijk maken dat ik geen flauw idee had wat de portier nu allemaal tegen mij aan het tetteren was. Mijn vocabulair was door de sprint kennelijk even naar mijn voeten gezakt. Binnen: Stoeltje rij 15, op 10 meter van de oude Tsaren Box. Archaïsch dansende meisjes en jongens op muziek van Tsjaikovsky. Allemaal goed voor een historische sensatie. Hartstikke mooi natuurlijk, alhoewel ik denk ik wat meer van modern ballet en van deze vriend houd….



1 opmerking:

  1. je russische avontuur is dus tevens een training 'hoe blijf ik overeind in de meest hachelijke situaties' !

    BeantwoordenVerwijderen