Dat lijkt allemaal marginaal, maar is toch een vooruitgang van meer dan 1000%. Voor Darwin kwam ik niet eens in dit plaatje voor, was nog geen eencellig wezen, voor mij was er zelfs nog geen Wereld. Toch is er uit dat niets een aap ontstaan en dat proces kan volgens gangbare theorieen alleen worden verklaard door ofwel de bigbang of de goddelijke voorzienigheid. Een goud omlijste hand die het wolkendek splijt en mij aan mijn nekvel een slinger geeft en in Petersburg doet belanden, een mooi beeld, maar niet waar. Big Bang ook niet waar. Gewoon 2 weken hard proberen te studeren in een omgeving die helemaal niets met de goddelijke stad te maken heeft. Verleidingen te over en ik heb hier twee hele leuke weken gehad. Alle begin is moeilijk; dit was heel lastig, maar ik ben wel vol vertrouwen dat ik rasse schreden zal kunnen zetten op de evolutionaire ladder; op naar een menswaardig bestaan. Vanavond uit eten: Daarna naar een bar en Kloeb. Foto's volgen nog.
vrijdag 6 februari 2009
The End
Het volgende plaatje kan in het Darwin jaar het best uitdrukken waar ik momenteel sta op de ladder van de Russische Taal. Ik ben een aap. Oe Oe: Vragen om een banaan. Vertellen dat ik een aap ben, was en in de toekomst zal zijn. Dat ik een vader en moeder aap heb met apen beroepen.. Dat ik apen vrienden heb, die het leuk vinden om in een boom te slingeren . Ik kan een kaartje kopen voor de apenheul en ik kan vertellen dat ik dol ben op aapinnen. Ik weet niet of de apentaal naamvallen kent, maar daar ken ik er in iedergeval ook een paar van. Ik kan genoeg Aaps om eens lekker te kunnen vlooien. Ik kan vertellen dat ik jeuk aan mijn kont heb en dat er gekrabt moet worden.
Dat lijkt allemaal marginaal, maar is toch een vooruitgang van meer dan 1000%. Voor Darwin kwam ik niet eens in dit plaatje voor, was nog geen eencellig wezen, voor mij was er zelfs nog geen Wereld. Toch is er uit dat niets een aap ontstaan en dat proces kan volgens gangbare theorieen alleen worden verklaard door ofwel de bigbang of de goddelijke voorzienigheid. Een goud omlijste hand die het wolkendek splijt en mij aan mijn nekvel een slinger geeft en in Petersburg doet belanden, een mooi beeld, maar niet waar. Big Bang ook niet waar. Gewoon 2 weken hard proberen te studeren in een omgeving die helemaal niets met de goddelijke stad te maken heeft. Verleidingen te over en ik heb hier twee hele leuke weken gehad. Alle begin is moeilijk; dit was heel lastig, maar ik ben wel vol vertrouwen dat ik rasse schreden zal kunnen zetten op de evolutionaire ladder; op naar een menswaardig bestaan. Vanavond uit eten: Daarna naar een bar en Kloeb. Foto's volgen nog.
Dat lijkt allemaal marginaal, maar is toch een vooruitgang van meer dan 1000%. Voor Darwin kwam ik niet eens in dit plaatje voor, was nog geen eencellig wezen, voor mij was er zelfs nog geen Wereld. Toch is er uit dat niets een aap ontstaan en dat proces kan volgens gangbare theorieen alleen worden verklaard door ofwel de bigbang of de goddelijke voorzienigheid. Een goud omlijste hand die het wolkendek splijt en mij aan mijn nekvel een slinger geeft en in Petersburg doet belanden, een mooi beeld, maar niet waar. Big Bang ook niet waar. Gewoon 2 weken hard proberen te studeren in een omgeving die helemaal niets met de goddelijke stad te maken heeft. Verleidingen te over en ik heb hier twee hele leuke weken gehad. Alle begin is moeilijk; dit was heel lastig, maar ik ben wel vol vertrouwen dat ik rasse schreden zal kunnen zetten op de evolutionaire ladder; op naar een menswaardig bestaan. Vanavond uit eten: Daarna naar een bar en Kloeb. Foto's volgen nog.
woensdag 4 februari 2009
Woensdag
Lezers,
Ik heb mooi de tijd om even een stukje te schrijven, want ik heb besloten deze dag lekker thuis te blijven om alle grammatica nog eens een keer te herhalen en huiswerk te maken. Het is hier niet altijd feest. Gister wel:
Als je naar het Mariinsky gaat, moet je dat natuurlijk een beetje stijlvol doen. Aangezien ik geen sjieke outfit in mijn koffer heb gestopt, besloot ik om er de ‘fashsionably late entrance’ tegen aan te knallen. Vanaf het metro station dus 15 minuten sprinten om naar binnen te stormen. Ik reikte naar mijn binnenzak om trots mijn kaartje te voorschijn te toveren, maar trok per ongeluk mijn telefoon mee, om deze vervolgens over de marmeren vloer van de entreehal te zien stuiteren. GHARASJO! . Geen tijd om me druk te maken of ik me wel Russisch genoeg gedroeg dus. Dit laatste was nog wel zo belangrijk, want ik had een kaartje gekocht voor de prijs die gerekend wordt aan Russische staatsburgers, want buitenlanders betalen 700 roebel meer. Als ze je snappen met zo’n kaartje en je kan niet duidelijk maken dat je in Rusland studeert of woont en werkt, wordt de toegang je ontzegd..Dat was ik niet van plan.. Het verkrijgen van zo’n kaartje had die middag overigens al de stand Wiebe de Graaf (1) VS. Mariinsky Theater (0) op het scoreboard gebracht. In mijn beste Russisch vroeg ik om een kaartje bij het verkooppunt:
Zdravstvoetje. Jachatjoe adien bieljet vmariinsky teatre vlebodnaie ozeera. Veetjeram. Parter pazjalstaa. Ja Iz Gallandskii no ja zhiwoe vpietrboerge, ja stoedjent historii VOeniversitjet. Skolka Stoit?
Russich gemurmel..Klik…zoom..klik..Stift! 1 minuut later sta ik buiten met het ticket in mijn handen. Ik voel me Sjakie die net het toegangsbewijs voor de chocoladefabriek in de wikkel van zijn reep heeft gevonden. Lekker hoor – ik kan na anderhalve week al vloeiend Russisch! Helaas begon die avond een ober in het restaurant Engels tegen mij te praten toen ik wat probeerde te bestellen in het Russisch, de illusie was kort maar hevig… Gelukkig werd ik in het theater aangekomen, keurig doorgelaten. Zelfs toen het alarm afging toen ik door de metaaldetector liep en ik met handgebaren moest duidelijk maken dat ik geen flauw idee had wat de portier nu allemaal tegen mij aan het tetteren was. Mijn vocabulair was door de sprint kennelijk even naar mijn voeten gezakt. Binnen: Stoeltje rij 15, op 10 meter van de oude Tsaren Box. Archaïsch dansende meisjes en jongens op muziek van Tsjaikovsky. Allemaal goed voor een historische sensatie. Hartstikke mooi natuurlijk, alhoewel ik denk ik wat meer van modern ballet en van deze vriend houd….
Als je naar het Mariinsky gaat, moet je dat natuurlijk een beetje stijlvol doen. Aangezien ik geen sjieke outfit in mijn koffer heb gestopt, besloot ik om er de ‘fashsionably late entrance’ tegen aan te knallen. Vanaf het metro station dus 15 minuten sprinten om naar binnen te stormen. Ik reikte naar mijn binnenzak om trots mijn kaartje te voorschijn te toveren, maar trok per ongeluk mijn telefoon mee, om deze vervolgens over de marmeren vloer van de entreehal te zien stuiteren. GHARASJO! . Geen tijd om me druk te maken of ik me wel Russisch genoeg gedroeg dus. Dit laatste was nog wel zo belangrijk, want ik had een kaartje gekocht voor de prijs die gerekend wordt aan Russische staatsburgers, want buitenlanders betalen 700 roebel meer. Als ze je snappen met zo’n kaartje en je kan niet duidelijk maken dat je in Rusland studeert of woont en werkt, wordt de toegang je ontzegd..Dat was ik niet van plan.. Het verkrijgen van zo’n kaartje had die middag overigens al de stand Wiebe de Graaf (1) VS. Mariinsky Theater (0) op het scoreboard gebracht. In mijn beste Russisch vroeg ik om een kaartje bij het verkooppunt:
Zdravstvoetje. Jachatjoe adien bieljet vmariinsky teatre vlebodnaie ozeera. Veetjeram. Parter pazjalstaa. Ja Iz Gallandskii no ja zhiwoe vpietrboerge, ja stoedjent historii VOeniversitjet. Skolka Stoit?
Russich gemurmel..Klik…zoom..klik..Stift! 1 minuut later sta ik buiten met het ticket in mijn handen. Ik voel me Sjakie die net het toegangsbewijs voor de chocoladefabriek in de wikkel van zijn reep heeft gevonden. Lekker hoor – ik kan na anderhalve week al vloeiend Russisch! Helaas begon die avond een ober in het restaurant Engels tegen mij te praten toen ik wat probeerde te bestellen in het Russisch, de illusie was kort maar hevig… Gelukkig werd ik in het theater aangekomen, keurig doorgelaten. Zelfs toen het alarm afging toen ik door de metaaldetector liep en ik met handgebaren moest duidelijk maken dat ik geen flauw idee had wat de portier nu allemaal tegen mij aan het tetteren was. Mijn vocabulair was door de sprint kennelijk even naar mijn voeten gezakt. Binnen: Stoeltje rij 15, op 10 meter van de oude Tsaren Box. Archaïsch dansende meisjes en jongens op muziek van Tsjaikovsky. Allemaal goed voor een historische sensatie. Hartstikke mooi natuurlijk, alhoewel ik denk ik wat meer van modern ballet en van deze vriend houd….
dinsdag 3 februari 2009
Een Ochtend
Mijn huisgenoot Jan maakt mij wakker. "Het is al 8 uur geweest." Ik lig niet op mijn eigen kamer, maar open mijn ogen in het leslokaal. Het bevreemd mij echter niet en ik begin mijn ochtend ritueel. Eerst 200 keer opdrukken "ik ben van staal" zeg ik tegen mijzelf. Kikkersprongen en buikspieroefeningen volgen. De kniebuigingen sla ik over, want ik moet haast maken. Om 9 uur moet het lokaal leeg zijn voor de les. Met enige routine pak ik het matras, het boven matras, de deken het kussen en het laken tegelijk op, "tak tak"denk ik. Ik pleur mijn spullen op het bed en maak Michael wakker. Tot een paar nachten geleden deed ik dit niet alleen 's ochtends, maar ook meerdere malen per nacht. Wat kan die Zwitser snurken, het klinkt alsof hij een steen wil splijten met een botte zaag. Neus knijpen, matras omhoog trekken. Niets helpt. Het zal wel van de chocolade komen. Ik sprint naar de douche, gelukkig ben ik jeroen net voor, want ik heb behoefte aan warm water. "Niet te lang he?".,"Ja, Ja, niet te lang". 15 minuten later begint het water lauw te worden en ik draai de kraan uit. Lekker!" "Kan je misschien even een eitje bakken? Kopje koffie zou ook wel lekker zijn, Jan Jeroen? ". Het lijkt hier wel een beetje op thuis. De dag begint. Ik heb geen les vandaag en zet mij aan mijn huiswerk. De lessen zijn goed gestructureerd en ik ben probeer alles wat ik krijg aangeboden op te zuigen en vast te houden. Had ik al gezegd dat ik een hele goede docente had? Vanavond: Zwanenmeer. Voor het slapen gaan: matrasje in het leslokaal leggen, ik slaap er als een baby.
maandag 2 februari 2009
Bericht
Kijk, altijd mooi om te zien dat je niet per definitie in de goot hoeft te belanden als je interesse hebt in dit land...! Onderstaand bericht van mijn cursuscoördinator.
Hoi Wiebe,
Ik zag dat je een linkje naar het VPRO-programma “Van Moskou tot Magadan” hebt opgenomen.
Weet je hoe de programma-maker Jelle Brandt Corstius in Rusland verzeild is geraakt? Juist, via ons, hij was een van de eerst cursisten van Russisch-in-Rusland!
Met vriendelijke groet,
ir. Bart Leenhouts
Coordinator Taalcursus Russisch
www.russischinrusland.nl
Hoi Wiebe,
Ik zag dat je een linkje naar het VPRO-programma “Van Moskou tot Magadan” hebt opgenomen.
Weet je hoe de programma-maker Jelle Brandt Corstius in Rusland verzeild is geraakt? Juist, via ons, hij was een van de eerst cursisten van Russisch-in-Rusland!
Met vriendelijke groet,
ir. Bart Leenhouts
Coordinator Taalcursus Russisch
www.russischinrusland.nl
zondag 1 februari 2009
Thank God it's Friday
Geen klokken die luiden op zondagochtend. Bij de deur van de Nicolaaskerk zitten 2 bedelaarsters die ik voor de verandering eens een paar roebel toe stop. Ik sta namelijk op het punt om god te ontmoeten en het lijkt mij verstandig om hem op deze wijze te laten merken dat ik hem gunstig gezind ben. De gouden koepels van de Nicolaaskerk hadden van een grote afstand al veel indruk op mij kunnen maken, maar dit was niet het geval geweest, want de kerk stond in de steigers. Toch maar naar binnen. Dit is de kerk waar onder andere de mis voor de slachtoffers van het ongeval met de Koersk is opgedragen en zij staat bekend om haar mooie diensten. Ik verwacht spektakel, ik hoop dat mijn oren tenminste krom zullen gaan staan van geluk. De kerk is op een aantal mensen na leeg. Ik begrijp er niks van. Geen massa devote Russen die zingend om een priester heen staat, het hoofd gebogen en de armen voor de borst gekruist. Er hangt wel een koord met in het Russisch de tekst “Niet voor toeristen”, God is hier dus niet voor toeristen. Ik mag wel naar boven en ik waag het erop Daar zijn ze, verstopt! De priesters prevelen gebeden, de bezoekers buigen diep en slaan hun kruisjes en ik word korte tijd verblind door al het goud dat blinkt. Aanvankelijk voelt het een beetje vies, alsof ik stiekem naar een vrijende stelletje zit te kijken. Als ik merk dat er geen acht op mij wordt geslagen kan ook ik genieten. Een verdieping hoger staat onzichtbaar een koor opgesteld. Ik heb nog nooit zoiets moois gehoord. Iedereen lijkt te weten wanneer er mee moet worden gezongen. Soms zingen alleen de priesters, dan weer zet het koor in, de gelovigen doen ook hun uiterste best. Ik houd mijn mond. Fantastisch. Kippenvel. Dank je wel god! In een hoekje staat een meisje dat ik nog ken van vrijdagavond. Wat een toeval. We zaten in een bar annex disco en naast ons zat een groep Russisch studenten. Het contact was makkelijk gemaakt: “Ja tjuttjut gavarjoe Roeskie jezik”. Wij hadden het erg naar ons zin totdat de muziek wat harder werd gezet. De meisjes van de groep naast ons klommen op tafel. Zij klom op de onze. Lange benen en 15 cm. hoge hakken sloegen putten in het tafelblad. Haar draaiende kont probeerde mij te hypnotiseren. Dank je wel god!
zaterdag 31 januari 2009
FW:
Kan iemand het volgende bericht forwarden naar de voorzitter van de Friese elfsteden?
Geachte voorzitter,
Het is hier min 16 graden.
Met vriendelijke groet,
Wiebe de Graaf
Geachte voorzitter,
Het is hier min 16 graden.
Met vriendelijke groet,
Wiebe de Graaf
vrijdag 30 januari 2009
Kort
Dag!
Gisteravond maakten we ons met zijn vieren op om naar het Marinsky Theater (Foto onder) te gaan om daar naar een uitvoering van een concert van Rachmaninov te luisteren(Filmpje: http://www.youtube.com/results?search_type=&search_query=rachmaninoff+piano+concerto+2&aq=2&oq=rachmani). Daar aangekomen bleek het Russisch van Michael toch niet zo goed, want we hadden kaartjes voor iets anders gekocht.
De kaartjes waren voor de concertzaal en die lag 500 meter verderop. We waren al wat laat dus de held van dit verhaal besloot adequaat op te treden. Ik hield een klein blauw autootje aan, door wijdbeens mijn hand naar voren te houden en luid in het Russisch stop te roepen(“Stop!”schrijven: “cton”). Ik sleurde de bestuurster uit het karretje. Ze was buiten zinnen “Nagal, Nagal” schreeuwde ze. Om haar de mond te snoeren smeet ik haar een paar roebel toe “Ti gaatjesh Wodka” riep ik haar na. Instappen – Gordel om - Vol gas, maar je weet toch.. Haastige spoed is zelden goed…
Gelukig kwamen we uiteindelijk nog optijd. Prachtig gebouw. Prachtige zaal. Prachtig koor. Prachtige liedjes van Rachmaninov. NU weekend = geen les = … oh ja de laatste foto als bewijs dat ik niet alleen vrouwen van achter fotografeer..Het is Alexander Nevski.
De kaartjes waren voor de concertzaal en die lag 500 meter verderop. We waren al wat laat dus de held van dit verhaal besloot adequaat op te treden. Ik hield een klein blauw autootje aan, door wijdbeens mijn hand naar voren te houden en luid in het Russisch stop te roepen(“Stop!”schrijven: “cton”). Ik sleurde de bestuurster uit het karretje. Ze was buiten zinnen “Nagal, Nagal” schreeuwde ze. Om haar de mond te snoeren smeet ik haar een paar roebel toe “Ti gaatjesh Wodka” riep ik haar na. Instappen – Gordel om - Vol gas, maar je weet toch.. Haastige spoed is zelden goed…
Gelukig kwamen we uiteindelijk nog optijd. Prachtig gebouw. Prachtige zaal. Prachtig koor. Prachtige liedjes van Rachmaninov. NU weekend = geen les = … oh ja de laatste foto als bewijs dat ik niet alleen vrouwen van achter fotografeer..Het is Alexander Nevski.
donderdag 29 januari 2009
De Les het Huis en het Heupschot
Dag,
De lessen vorderen. Het is ontzettend leerzaam en ik ben er van overtuigd dat als ik straks wegga, ik een goede basis zal hebben gelegd om goed Russisch te leren spreken. Mijn lerares Alexandra is over het algemeen ontzettend aardig. Blijft geduldig en aanmoedigend; echter als ik te veel fout doe haalt ze uit; ik zit onder de blauwe plekken..Iets om over te klagen bij de cursuscoördinator. Ik heb iig al leren zeggen dat ik arts, ingenieur en professor ben. Een hele prestatie, want na 7 en een half jaar universiteit Groningen is mij dat nog niet gelukt!
Verder is alles hier prima voor elkaar. Zoals je ziet heb ik een goede plek om te studeren op mijn komnata. Het uitzicht heeft weinig weg van de prachtige gebouwen in de binnenstad en door Nederlandse ogen gezien heeft deze buurt wel wat weg van de Bijlmermeer. Vergis je echter niet; het is (oa. aan de aanwezige auto’s te zien) een keurige middenklasse buurt met relatief nieuwe flats.
Ik probeer op straat af en toe mensen aan te spreken en in winkels vraag ik zoveel mogelijk aan het personeel. Lange gesprekken zitten er nog niet in. Dus mijn beeld van de Rus is volledig gebaseerd op wat ik zie. Het probleem van een observatie is dat alles wat je ziet en wat binnenkomt wordt beperkt en verwerkt binnen het denkkader dat je jezelf in 26 jaar eigen hebt gemaakt. Onderstaande foto’s zeggen daarom misschien meer over mij dan over de inwoners van Sint Petersburg. (heupschot techniek ;) .
De vrouwen zien er prachtig uit..Het lijkt de normaalste zaak van de wereld om je midden op straat de blush bij te werken of even de lippen te stiften. Verder valt het mij op dat Russen op dezelfde manier met hun hond om gaan als wij. Prachtige tekkels met winterjas en zonnebril (heb ik helaas niet op de foto kunnen zetten) en aan hondenen kattenvoer ook geen gebrek, anders dan 10 jaar geleden toen russen nog in huilen uitbarsten als ze in Nedrland zagen dat we 50 soorten dierenvoer hadden....Marianne Thieme zou hier dus ook prima op vakantie kunnen, al weet ik niet of ze met dit (foto onder) modebeeld blij zou zijn..Oh ja over de vrouwen, die prachtig, lang en slank zijn..ik weet niet hoe heet ze hier douchen, maar na 40 krimpen ze en gaan ze er allemaal als deze mevrouw uitzien..
De lessen vorderen. Het is ontzettend leerzaam en ik ben er van overtuigd dat als ik straks wegga, ik een goede basis zal hebben gelegd om goed Russisch te leren spreken. Mijn lerares Alexandra is over het algemeen ontzettend aardig. Blijft geduldig en aanmoedigend; echter als ik te veel fout doe haalt ze uit; ik zit onder de blauwe plekken..Iets om over te klagen bij de cursuscoördinator. Ik heb iig al leren zeggen dat ik arts, ingenieur en professor ben. Een hele prestatie, want na 7 en een half jaar universiteit Groningen is mij dat nog niet gelukt!
Verder is alles hier prima voor elkaar. Zoals je ziet heb ik een goede plek om te studeren op mijn komnata. Het uitzicht heeft weinig weg van de prachtige gebouwen in de binnenstad en door Nederlandse ogen gezien heeft deze buurt wel wat weg van de Bijlmermeer. Vergis je echter niet; het is (oa. aan de aanwezige auto’s te zien) een keurige middenklasse buurt met relatief nieuwe flats.
Ik probeer op straat af en toe mensen aan te spreken en in winkels vraag ik zoveel mogelijk aan het personeel. Lange gesprekken zitten er nog niet in. Dus mijn beeld van de Rus is volledig gebaseerd op wat ik zie. Het probleem van een observatie is dat alles wat je ziet en wat binnenkomt wordt beperkt en verwerkt binnen het denkkader dat je jezelf in 26 jaar eigen hebt gemaakt. Onderstaande foto’s zeggen daarom misschien meer over mij dan over de inwoners van Sint Petersburg. (heupschot techniek ;) .
De vrouwen zien er prachtig uit..Het lijkt de normaalste zaak van de wereld om je midden op straat de blush bij te werken of even de lippen te stiften. Verder valt het mij op dat Russen op dezelfde manier met hun hond om gaan als wij. Prachtige tekkels met winterjas en zonnebril (heb ik helaas niet op de foto kunnen zetten) en aan hondenen kattenvoer ook geen gebrek, anders dan 10 jaar geleden toen russen nog in huilen uitbarsten als ze in Nedrland zagen dat we 50 soorten dierenvoer hadden....Marianne Thieme zou hier dus ook prima op vakantie kunnen, al weet ik niet of ze met dit (foto onder) modebeeld blij zou zijn..Oh ja over de vrouwen, die prachtig, lang en slank zijn..ik weet niet hoe heet ze hier douchen, maar na 40 krimpen ze en gaan ze er allemaal als deze mevrouw uitzien..
woensdag 28 januari 2009
Foto serie 2
Alhoewel het merendeel van het centrum bestaat uit gebouwen van voor 1917 Zijn er af en toe zeker sporen terug te vinden van communistische archtitectuur. Echter in veel minder mate en op tot wat ik tot nog toe gezien heb veel subtieler toegepaste wijze dan bijvoorbeeld in Berlijn. Hier is natuurlijk wel een verklaring voor, in Berlijn viel nu eenmaal veel meer te bouwen. Hieronder een impressie. Onderandere foto's van de binnenkant van het Moskouse station waar je een plafondschildering ziet: Als je goed kjkt zie je een vlag van de olypmische spelen en op de rode vlaggen staat het hoofd van Lenin. Wellicht is deze schildering dus ter ere van de spelen in 1980 vervaardigd. De logo's die je ziet zijn terug te vinden op een
gebouw van de technische universiteit.
Foto serie 1
Geachte vaste lezer (mam/pap?),
Voor dit bericht wordt er van u verwacht dat u zich transformeert tot kijker. Ik heb de afgelopen dagen opgebouwde weerstand tot het plaatsen van foto's overwonnen en hieronder vindt u het resultaat. Mijn nieuwe fotocamera en ik zijn geen vrienden geworden; stoppen met lopen om foto's te maken heeft niet mijn voorkeur. Een cursus Russisch en digitale fotografie is echter te veel van het goede. Zoals jullie zullen zien is Sint Petersburg een prachtige en fantastische stad!
Voor dit bericht wordt er van u verwacht dat u zich transformeert tot kijker. Ik heb de afgelopen dagen opgebouwde weerstand tot het plaatsen van foto's overwonnen en hieronder vindt u het resultaat. Mijn nieuwe fotocamera en ik zijn geen vrienden geworden; stoppen met lopen om foto's te maken heeft niet mijn voorkeur. Een cursus Russisch en digitale fotografie is echter te veel van het goede. Zoals jullie zullen zien is Sint Petersburg een prachtige en fantastische stad!
Hieronder de Kathedraal waar ik opgeklommen ben en het daar genoten uitzicht. Hier naast een kerk aan de Nevski Prospekt, die ook nog als kerk gebruikt wordt. Hier wil ik zondag een Ortodoxe mis meepakken. Daaronder een Sfeer impresie van een zijstraatje vlakbij de dom. Er Zullen vanavond nog meer foto's op het log komen dus dat wordt om het kwartier naar de computer rennen!
maandag 26 januari 2009
Dobry Veetsjer,
Ik zou nu natuurlijk heel populair nog meer Russische woorden in mijn stukje kunnen knallen, maar dan zou de lezer weleens een vertekend beeld van de werkelijkheid kunnen krijgen. Mijn Russisch is op dit moment namelijk abominabel slecht/matig/waardeloos. Mijn eerste les begon vanochtend om negen uur om met inbegrip van vijftien minuten pauze, tot kwart over twaalf door te denderen. De les is ontzettend intensief, maar dat is natuurlijk wel lekker, want ik ben hier natuurlijk niet om niets te doen. Winst/verliespunten van de les: Uitspraak + 100% Woordenschat +50% Zelfvertrouwen -50%. Gelukkig is Aleksandra zo vriendelijk om regelmatig een compliment uit te delen. Dat is natuurlijk allemaal extra, ik ben al lang al blij dat ze niet in lachen uit barst.
Als het college afgelopen is kan je de stad in om het geleerde in praktijk te brengen. Ik moest eerst mijzelf nog even registreren bij het bureau dat mijn ‘uitnodiging’ had verzorgd. Goedendag (formeel~!) zeggen in het Russische lukte al aardig, maar daarna stokte de machine. Gelukkig sprak de vrouw Engels en na wat paperassen te hebben overhandigd kreeg ik een bewijs van registratie in mijn handen gedrukt. Ik loop inmiddels met een heel boekwerk aan registratie-formulieren, fotokopieën en identiteitsbewijzen rond. Met een telefoon, fototoestel, portemonnee en Ipod zijn mijn zakken dus goed gevuld. Als ik de metro uitstap voel ik vaak een paar keer panisch in mijn zakken of alles er nog wel in zit. “What the fuck are you doing?”: vraagt Michael. Ik leg het hem maar niet uit. Ik ben allaang al blij dat ik nog niets kwijt ben geraakt, maar ben mij ervan bewust dat de totale chaos natuurlijk altijd op de loer ligt..
Met deze zekerheid en de zware opgave die mij staat te wachten om me het Russisch eigen te maken leek mij dit reden genoeg om naar een plek te gaan waar flink gebeden kan worden: Het Aleksander Nevski klooster. Het is een van de religieuze centra van Rusland en ligt tegen het noord-oosten van de oude stad aan. Leuke wetenswaardigheid is dat de man naar wie het vernoemd is onlangs gekozen werd tot populairste Rus. Deze eer heeft hij waarschijnlijk te danken aan het feit dat hij in de dertiende eeuw het huidige Zuidwestelijk Rusland voor een inval van de Zweden en Duitsers behoedde. Ik zal nog wat foto’s plaatsen om mijzelf de moeite te besparen om te moeten beschrijven hoe het eruit zit (Ik moet nog even uitvinden hoe dat moet). Op de begraafplaats ligt onder ander Dostojevski en nog vele anderen begraven. Helaas geen Jim Morrison taferelen, de begraafplaats was gesloten dus ik heb mijn exemplaar van misdaad en straf voor niets meegesleept..
Gelukkig was de grote kerk wel geopend (gebouwd +- 1740, architect een Italiaan), binnengekomen kon ik meteen een vinkje zetten bij mijn wishlist! Een authentieke Russisch-orthodoxe monnik, compleet met baard, zwaaiend vat met wierrook, die een gebed prevelde terwijl hij naar een icoon stond te kijken. Top! Ik mocht helaas geen foto’s maken en ik wilde niet zover gaan om mijn heupschot te voor schijn te halen (deze techniek behoeft overigens nog wat perfectie, om een mooie serie kapsels te kunnen schieten). Het rook ontzettend lekker en bij de ingang zat nog een monnik achter een kleine kiosk met zijn ogen gesloten, zachtjes te bidden. De rest van de bezoekers bestond voornamelijk uit Russische Baboesjka’s die ieder een eigen icoon uitzochten om te bidden voor een betere gezondheid of een goede gezondheid voor de rest van de familie. Sommigen werden bijgestan door een monnik, wat ik bijzonder sympathiek vond. Het was een ontzettend mooie kerk en de vrome bezoekers, maakte het al met al tot een ware spirituele ervaring. Ik had bijna mijn paperassen in laten zegen, maar ik wist niet hoe ik dat moest vragen in het Russisch…
Thuisgekomen; Eten met de roommates: Kip, gebakken aardappeltjes een paar Russische lekkernijen (waarover later meer) en een gemengde salade. Daarna: Huiswerk en grappen proberen te maken in het Russisch. Nu: Slapen. Foto’s volgen nog.
Wiebe
Ik zou nu natuurlijk heel populair nog meer Russische woorden in mijn stukje kunnen knallen, maar dan zou de lezer weleens een vertekend beeld van de werkelijkheid kunnen krijgen. Mijn Russisch is op dit moment namelijk abominabel slecht/matig/waardeloos. Mijn eerste les begon vanochtend om negen uur om met inbegrip van vijftien minuten pauze, tot kwart over twaalf door te denderen. De les is ontzettend intensief, maar dat is natuurlijk wel lekker, want ik ben hier natuurlijk niet om niets te doen. Winst/verliespunten van de les: Uitspraak + 100% Woordenschat +50% Zelfvertrouwen -50%. Gelukkig is Aleksandra zo vriendelijk om regelmatig een compliment uit te delen. Dat is natuurlijk allemaal extra, ik ben al lang al blij dat ze niet in lachen uit barst.
Als het college afgelopen is kan je de stad in om het geleerde in praktijk te brengen. Ik moest eerst mijzelf nog even registreren bij het bureau dat mijn ‘uitnodiging’ had verzorgd. Goedendag (formeel~!) zeggen in het Russische lukte al aardig, maar daarna stokte de machine. Gelukkig sprak de vrouw Engels en na wat paperassen te hebben overhandigd kreeg ik een bewijs van registratie in mijn handen gedrukt. Ik loop inmiddels met een heel boekwerk aan registratie-formulieren, fotokopieën en identiteitsbewijzen rond. Met een telefoon, fototoestel, portemonnee en Ipod zijn mijn zakken dus goed gevuld. Als ik de metro uitstap voel ik vaak een paar keer panisch in mijn zakken of alles er nog wel in zit. “What the fuck are you doing?”: vraagt Michael. Ik leg het hem maar niet uit. Ik ben allaang al blij dat ik nog niets kwijt ben geraakt, maar ben mij ervan bewust dat de totale chaos natuurlijk altijd op de loer ligt..
Met deze zekerheid en de zware opgave die mij staat te wachten om me het Russisch eigen te maken leek mij dit reden genoeg om naar een plek te gaan waar flink gebeden kan worden: Het Aleksander Nevski klooster. Het is een van de religieuze centra van Rusland en ligt tegen het noord-oosten van de oude stad aan. Leuke wetenswaardigheid is dat de man naar wie het vernoemd is onlangs gekozen werd tot populairste Rus. Deze eer heeft hij waarschijnlijk te danken aan het feit dat hij in de dertiende eeuw het huidige Zuidwestelijk Rusland voor een inval van de Zweden en Duitsers behoedde. Ik zal nog wat foto’s plaatsen om mijzelf de moeite te besparen om te moeten beschrijven hoe het eruit zit (Ik moet nog even uitvinden hoe dat moet). Op de begraafplaats ligt onder ander Dostojevski en nog vele anderen begraven. Helaas geen Jim Morrison taferelen, de begraafplaats was gesloten dus ik heb mijn exemplaar van misdaad en straf voor niets meegesleept..
Gelukkig was de grote kerk wel geopend (gebouwd +- 1740, architect een Italiaan), binnengekomen kon ik meteen een vinkje zetten bij mijn wishlist! Een authentieke Russisch-orthodoxe monnik, compleet met baard, zwaaiend vat met wierrook, die een gebed prevelde terwijl hij naar een icoon stond te kijken. Top! Ik mocht helaas geen foto’s maken en ik wilde niet zover gaan om mijn heupschot te voor schijn te halen (deze techniek behoeft overigens nog wat perfectie, om een mooie serie kapsels te kunnen schieten). Het rook ontzettend lekker en bij de ingang zat nog een monnik achter een kleine kiosk met zijn ogen gesloten, zachtjes te bidden. De rest van de bezoekers bestond voornamelijk uit Russische Baboesjka’s die ieder een eigen icoon uitzochten om te bidden voor een betere gezondheid of een goede gezondheid voor de rest van de familie. Sommigen werden bijgestan door een monnik, wat ik bijzonder sympathiek vond. Het was een ontzettend mooie kerk en de vrome bezoekers, maakte het al met al tot een ware spirituele ervaring. Ik had bijna mijn paperassen in laten zegen, maar ik wist niet hoe ik dat moest vragen in het Russisch…
Thuisgekomen; Eten met de roommates: Kip, gebakken aardappeltjes een paar Russische lekkernijen (waarover later meer) en een gemengde salade. Daarna: Huiswerk en grappen proberen te maken in het Russisch. Nu: Slapen. Foto’s volgen nog.
Wiebe
zondag 25 januari 2009
De dag dat ik voor het eerst een lange wandeling maakte.
Waarschuwing dit artikel kan spelfouten bevatten ivm. vermoeidheid.
Geachte Lezer,
Schrik niet. Ik kom anders terug dan dat ik heenging. Anderhalve dag Rusland en ik ben niet meer de persoon die ik was voordat ik vertrok.. Vanmiddag maakte ik, samen met mijn kamergenoot Michael, een wandeling van het centrum naar ons appartementen wij kregen gelijkertijd een ontzettend goed gevoel over onszelf. We feliciteerden elkaar en we stonden op het punt elkaar vreugdevol te omhelzen. Gelukkig kregen we allebei op hetzelfde moment door dat dit wel een beetje vreemd zou zijn. Ten eerste, omdat we elkaar nog maar anderhalve dag kennen en ten tweede, omdat we niet weten of dat wel zo gewaardeerd wordt door de anderen mensen op straat. Russen lijken vooral heel ingetogen en ik weet zelfs niet of ze elkaar zouden omhelzen als ze 40 miljoen Roebel in de loterij zouden winnen. Misschien ook wel want 40 miljoen roebel is ongeveer 1 miljoen euro en daar kan een Rus heel veel Wodka van kopen. De koers van de roebel is trouwens aan het kelderen en dit maakt alles hier een stuk goedkoper. Enfin, Michael en ik waren zo vergnügt – hij is een Duitstalige Zwitser - omdat we er achter kwamen dat we allebei nog niet één Rus hadden gezien met een beter kapsel dan wij -- mensen die mij kennen weten dat dat wel wat zegt. Kort van voren lang van achter - de mohawk en het gekke kale koppie – ook de kapper is aan de drank! (Foto’s volgen nog).
Vol zelfvertrouwen zette we er weer de pas, het was een flinke tocht, want het appartement ligt op ongeveer een uur lopen van de hermitage. Het is er goed toeven. Keuken bed, studieruimte, w.c. , douche, centrale verwarming!, laminaat, kast, stoelen, kerstboom alles is aanwezig! We zitten hier met vier man, 3 nederlanders en 1 Zwitser. De voertaal is Engels, maar over een weekje misschien wel Russisch, want morgen begint mijn les. Nog even wat feiten: Vandaag naar de Isaakievski)* kathedraal geweest, een mooi uitzicht over de stad genoten en mijn eerste foto’s geschoten. Verder nog een hele diepe metro gepakt. In het Russisch metro kaartjes gekocht (100 roebel neerleggen en fronzen). Koffie gedronken in hotel Astorija (Luxe). Kaartjes voor het Mariïnsky theater gehosseld** 180 roebel betaalt en heel veel plannen gemaakt voor de rest van de tijd. Ik ga slapen, raampje open, want het is hier maar -1. Oh ja, ik zei aan het begin dat ik zou veranderen..Ik ben van plan om naar een Russische kapper te gaan.
Wiebe
* Gebouwd van 1768 tot 1802 onder toezicht van Tsaar Nicolaas 1. 101,5 meter hoog. Al fundering werden er 24000 geteerde dennenpalen de grond in geslagen (daar heb je lijfeigenen voor). Vanaf deze kathedraal heb je een prachtig uitzicht over de stad. Foto’s volgen nog.
** Beroemd Theater: thuishaven van Rimsky-Korsakov , Tsjaikovski, Gergjev. Wij gaan naar een uitvoering van Rachmaninov. Michael spreekt al goed Russisch en we hebben dus niet de toeristenprijs hoeven betalen (800 Roebel). Hopen dat ze ons niet terugsturen als we naar binnen gaan als ze merken dat we Europeanen zijn.
Geachte Lezer,
Schrik niet. Ik kom anders terug dan dat ik heenging. Anderhalve dag Rusland en ik ben niet meer de persoon die ik was voordat ik vertrok.. Vanmiddag maakte ik, samen met mijn kamergenoot Michael, een wandeling van het centrum naar ons appartementen wij kregen gelijkertijd een ontzettend goed gevoel over onszelf. We feliciteerden elkaar en we stonden op het punt elkaar vreugdevol te omhelzen. Gelukkig kregen we allebei op hetzelfde moment door dat dit wel een beetje vreemd zou zijn. Ten eerste, omdat we elkaar nog maar anderhalve dag kennen en ten tweede, omdat we niet weten of dat wel zo gewaardeerd wordt door de anderen mensen op straat. Russen lijken vooral heel ingetogen en ik weet zelfs niet of ze elkaar zouden omhelzen als ze 40 miljoen Roebel in de loterij zouden winnen. Misschien ook wel want 40 miljoen roebel is ongeveer 1 miljoen euro en daar kan een Rus heel veel Wodka van kopen. De koers van de roebel is trouwens aan het kelderen en dit maakt alles hier een stuk goedkoper. Enfin, Michael en ik waren zo vergnügt – hij is een Duitstalige Zwitser - omdat we er achter kwamen dat we allebei nog niet één Rus hadden gezien met een beter kapsel dan wij -- mensen die mij kennen weten dat dat wel wat zegt. Kort van voren lang van achter - de mohawk en het gekke kale koppie – ook de kapper is aan de drank! (Foto’s volgen nog).
Vol zelfvertrouwen zette we er weer de pas, het was een flinke tocht, want het appartement ligt op ongeveer een uur lopen van de hermitage. Het is er goed toeven. Keuken bed, studieruimte, w.c. , douche, centrale verwarming!, laminaat, kast, stoelen, kerstboom alles is aanwezig! We zitten hier met vier man, 3 nederlanders en 1 Zwitser. De voertaal is Engels, maar over een weekje misschien wel Russisch, want morgen begint mijn les. Nog even wat feiten: Vandaag naar de Isaakievski)* kathedraal geweest, een mooi uitzicht over de stad genoten en mijn eerste foto’s geschoten. Verder nog een hele diepe metro gepakt. In het Russisch metro kaartjes gekocht (100 roebel neerleggen en fronzen). Koffie gedronken in hotel Astorija (Luxe). Kaartjes voor het Mariïnsky theater gehosseld** 180 roebel betaalt en heel veel plannen gemaakt voor de rest van de tijd. Ik ga slapen, raampje open, want het is hier maar -1. Oh ja, ik zei aan het begin dat ik zou veranderen..Ik ben van plan om naar een Russische kapper te gaan.
Wiebe
* Gebouwd van 1768 tot 1802 onder toezicht van Tsaar Nicolaas 1. 101,5 meter hoog. Al fundering werden er 24000 geteerde dennenpalen de grond in geslagen (daar heb je lijfeigenen voor). Vanaf deze kathedraal heb je een prachtig uitzicht over de stad. Foto’s volgen nog.
** Beroemd Theater: thuishaven van Rimsky-Korsakov , Tsjaikovski, Gergjev. Wij gaan naar een uitvoering van Rachmaninov. Michael spreekt al goed Russisch en we hebben dus niet de toeristenprijs hoeven betalen (800 Roebel). Hopen dat ze ons niet terugsturen als we naar binnen gaan als ze merken dat we Europeanen zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)
