zondag 1 februari 2009

Thank God it's Friday

Geen klokken die luiden op zondagochtend. Bij de deur van de Nicolaaskerk zitten 2 bedelaarsters die ik voor de verandering eens een paar roebel toe stop. Ik sta namelijk op het punt om god te ontmoeten en het lijkt mij verstandig om hem op deze wijze te laten merken dat ik hem gunstig gezind ben. De gouden koepels van de Nicolaaskerk hadden van een grote afstand al veel indruk op mij kunnen maken, maar dit was niet het geval geweest, want de kerk stond in de steigers. Toch maar naar binnen. Dit is de kerk waar onder andere de mis voor de slachtoffers van het ongeval met de Koersk is opgedragen en zij staat bekend om haar mooie diensten. Ik verwacht spektakel, ik hoop dat mijn oren tenminste krom zullen gaan staan van geluk. De kerk is op een aantal mensen na leeg. Ik begrijp er niks van. Geen massa devote Russen die zingend om een priester heen staat, het hoofd gebogen en de armen voor de borst gekruist. Er hangt wel een koord met in het Russisch de tekst “Niet voor toeristen”, God is hier dus niet voor toeristen. Ik mag wel naar boven en ik waag het erop Daar zijn ze, verstopt! De priesters prevelen gebeden, de bezoekers buigen diep en slaan hun kruisjes en ik word korte tijd verblind door al het goud dat blinkt. Aanvankelijk voelt het een beetje vies, alsof ik stiekem naar een vrijende stelletje zit te kijken. Als ik merk dat er geen acht op mij wordt geslagen kan ook ik genieten. Een verdieping hoger staat onzichtbaar een koor opgesteld. Ik heb nog nooit zoiets moois gehoord. Iedereen lijkt te weten wanneer er mee moet worden gezongen. Soms zingen alleen de priesters, dan weer zet het koor in, de gelovigen doen ook hun uiterste best. Ik houd mijn mond. Fantastisch. Kippenvel. Dank je wel god! In een hoekje staat een meisje dat ik nog ken van vrijdagavond. Wat een toeval. We zaten in een bar annex disco en naast ons zat een groep Russisch studenten. Het contact was makkelijk gemaakt: “Ja tjuttjut gavarjoe Roeskie jezik”. Wij hadden het erg naar ons zin totdat de muziek wat harder werd gezet. De meisjes van de groep naast ons klommen op tafel. Zij klom op de onze. Lange benen en 15 cm. hoge hakken sloegen putten in het tafelblad. Haar draaiende kont probeerde mij te hypnotiseren. Dank je wel god!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten