Dobry Veetsjer,

Ik zou nu natuurlijk heel populair nog meer Russische woorden in mijn stukje kunnen knallen, maar dan zou de lezer weleens een vertekend beeld van de werkelijkheid kunnen krijgen. Mijn Russisch is op dit moment namelijk abominabel slecht/matig/waardeloos. Mijn eerste les begon vanochtend om negen uur om met inbegrip van vijftien minuten pauze, tot kwart over twaalf door te denderen. De les is ontzettend intensief, maar dat is natuurlijk wel lekker, want ik ben hier natuurlijk niet om niets te doen. Winst/verliespunten van de les: Uitspraak + 100% Woordenschat +50% Zelfvertrouwen -50%. Gelukkig is Aleksandra zo vriendelijk om regelmatig een compliment uit te delen. Dat is natuurlijk allemaal extra, ik ben al lang al blij dat ze niet in lachen uit barst.
Als het college afgelopen is kan je de stad in om het geleerde in praktijk te brengen. Ik moest eerst mijzelf nog even registreren bij het bureau dat mijn ‘uitnodiging’ had verzorgd. Goedendag (formeel~!) zeggen in het Russische lukte al aardig, maar daarna stokte de machine. Gelukkig sprak de vrouw Engels en na wat paperassen te hebben overhandigd kreeg ik een bewijs van registratie in mijn handen gedrukt. Ik loop inmiddels met een heel boekwerk aan registratie-formulieren, fotokopieën en identiteitsbewijzen rond. Met een telefoon, fototoestel, portemonnee en Ipod zijn mijn zakken dus goed gevuld. Als ik de metro uitstap voel ik vaak een paar keer panisch in mijn zakken of alles er nog wel in zit. “What the fuck are you doing?”: vraagt Michael. Ik leg het hem maar niet uit. Ik ben allaang al blij dat ik nog niets kwijt ben geraakt, maar ben mij ervan bewust dat de totale chaos natuurlijk altijd op de loer ligt..
Met deze zekerheid en de zware opgave die mij staat te wachten om me het Russisch eigen te maken leek mij dit reden genoeg om naar een plek te gaan waar flink gebeden kan worden: Het Aleksander Nevski klooster. Het is een van de religieuze centra van Rusland en ligt tegen het noord-oosten van de oude stad aan. Leuke wetenswaardigheid is dat de man naar wie het vernoemd is onlangs gekozen werd tot populairste Rus. Deze eer heeft hij waarschijnlijk te danken aan het feit dat hij in de dertiende eeuw het huidige Zuidwestelijk Rusland voor een inval van de Zweden en Duitsers behoedde. Ik zal nog wat foto’s plaatsen om mijzelf de moeite te besparen om te moeten beschrijven hoe het eruit zit (Ik moet nog even uitvinden hoe dat moet). Op de begraafplaats ligt onder ander Dostojevski en nog vele anderen begraven. Helaas geen Jim Morrison taferelen, de begraafplaats was gesloten dus ik heb mijn exemplaar van misdaad en straf voor niets meegesleept..
Gelukkig was de grote kerk wel geopend (gebouwd +- 1740, architect een Italiaan), binnengekomen kon ik meteen een vinkje zetten bij mijn wishlist! Een authentieke Russisch-orthodoxe monnik, compleet met baard, zwaaiend vat met wierrook, die een gebed prevelde terwijl hij naar een icoon stond te kijken. Top! Ik mocht helaas geen foto’s maken en ik wilde niet zover gaan om mijn heupschot te voor schijn te halen (deze techniek behoeft overigens nog wat perfectie, om een mooie serie kapsels te kunnen schieten). Het rook ontzettend lekker en bij de ingang zat nog een monnik achter een kleine kiosk met zijn ogen gesloten, zachtjes te bidden. De rest van de bezoekers bestond voornamelijk uit Russische Baboesjka’s die ieder een eigen icoon uitzochten om te bidden voor een betere gezondheid of een goede gezondheid voor de rest van de familie. Sommigen werden bijgestan door een monnik, wat ik bijzonder sympathiek vond. Het was een ontzettend mooie kerk en de vrome bezoekers, maakte het al met al tot een ware spirituele ervaring. Ik had bijna mijn paperassen in laten zegen, maar ik wist niet hoe ik dat moest vragen in het Russisch…
Thuisgekomen; Eten met de roommates: Kip, gebakken aardappeltjes een paar Russische lekkernijen (waarover later meer) en een gemengde salade. Daarna: Huiswerk en grappen proberen te maken in het Russisch. Nu: Slapen. Foto’s volgen nog.

Wiebe